Met een nieuw boek beginnen, is een van de allerleukste dingen die je als schrijver kunt doen. Alles ligt nog open. Je kunt bedenken wat je maar wil. The sky is the limit. De hoofdpersonages stellen zich voorzichtig aan je voor en je begint hen te ondervragen, ondertussen elk detail noterend dat ze aan je kwijt willen. Er ontwikkelt zich een plot, je gaat research doen en denkt diep na over de hobbels die je voor je hoofdpersonen gaat opwerpen, zodat zij de ontwikkeling kunnen maken die jij voor hen in gedachten hebt.
Die ontwikkeling is waar het eigenlijk allemaal om gaat. Zonder dat heb je geen boek. Of in ieder geval, geen goed boek. Je personages moeten iets willen. Ze moeten dromen en doelen hebben en allerlei obstakels overwinnen om die te bereiken. Ze moeten groeien, boven zichzelf uitstijgen en betere versies van zichzelf worden. Niets zo erg als honderden pagina’s meeleven met een held(in) die in het laatste hoofdstuk nog geen steek wijzer blijkt te zijn als toen je de reis op pagina één met hem of haar begon.
Gelukkige karakters zijn dodelijk saai
Logisch gevolg hiervan is, dat een roman meestal niet begint met de situatie waarin alles rozengeur en maneschijn is voor de hoofdpersonages. Mocht dat wel zo zijn, dan voel je al aan dat binnen een paar bladzijden het hele kaartenhuisje gaat instorten. Een roman gedijt niet op gelukkige personages. Sterker nog: gelukkige karakters zijn dodelijk saai. Je hebt er niks aan. Je kunt er niks mee. Elke schrijver met een gezond verstand zorgt dat hij er verre van blijft zich met zulke personages in te laten. En uitgerekend ik mag voor mijn nieuwe boek aan de slag met het gelukkigste koppeltje uit de historie van de Nederlandse literatuur (in mijn eigen beleving althans): Isa en Ruben.
Natuurlijk zat een derde Zwaar! al tijden in de planning. Ik krijg bijna dagelijks mail van lezers die me vragen of ik (alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft) nog een vervolg over Isa en Ruben wil schrijven. Eigenlijk is het altijd mijn bedoeling geweest er een trilogie van te maken. In Zwaar verliefd! leren Isa en Ruben elkaar kennen, in Zwaar beproefd! wordt hun liefde flink getest en in het derde deel moet het cirkeltje rond worden.
Het is mooi om met personages te werken die al een hele geschiedenis samen hebben. Aan de andere kant is het lastig om origineel te blijven. Het laatste wat ik wil, is in herhaling vallen met dezelfde grappen en weer dezelfde ruzies en dilemma’s op te voeren. Dus ik breek mijn hoofd over wat ik met dit derde deel wil laten zien. Welke kanten wil ik nog belichten van deze personages? Waar kan ik hen uitdagen om nog betere versies van zichzelf te worden? Want alleen als dat lukt, heeft het zin om een vervolg uit te brengen. Ik kan jullie helaas nog niet vertellen waar het heen gaat met Isa en Ruben in de nieuwe Zwaar! Maar dat ik grootse plannen met hen heb, mag duidelijk zijn. En dat moet ook wel, want voor minder willen ze niet meer meewerken tegenwoordig. Sterallures.