Een moeder heeft alles over voor haar kind. Toch?
Mick weet dat hij speciaal is. En ooit zal iedereen dat weten. De hele straat, de hele school, het hele land. Ooit zal hij iets bijzonders doen en zal iedereen hem kennen en over hem praten…
Nadat Valerie haar grote liefde Oscar ontmoet, heeft ze alles waar ze van droomde. De geboorte van hun zoontje Mick is de kroon op hun geluk. Maar al snel merkt Valerie dat er iets niet klopt. De kleine Mick vertoont bizar en gewetenloos gedrag dat steeds verder escaleert. Als hij twaalf jaar oud is, zijn Oscar en Valerie ten einde raad.
Zoekend naar manieren om met de gedragsproblemen van hun zoon om te leren gaan, raken Oscar en Valerie steeds verder van elkaar verwijderd. Terwijl Oscar worstelt met de beslissing om zich los te maken van zijn gezin, is Valerie vastbesloten Mick een kans op een normale toekomst te geven. Maar ondertussen trekt Mick zijn eigen plan.
Verschenen in 2016
Inspiratie voor dit boek
Mijn zus had een héél goed idee. Eigenlijk is dat de reden dat ik dit boek ben gaan schrijven. Nu heeft mijn zus die wel vaker, en vaak kwamen die ook nog eens terecht in mijn boeken en dat was op zich geen reden om het hele boek samen te schrijven. Maar dit idee was anders. Het was bijna alsof het onderwerp van Zonder jou ons uitgekozen had. Het concept bleef op ons pad komen: hoe ga je ermee om als je kind gewetenloos is, en daardoor voorbestemd is om een misdadiger te worden? Eerst door een documentaire die we allebei gezien hadden, daarna door een interview in een tijdschrift met een moeder van zo’n kind, toen wéér in een ander tv-programma. Het was zo’n heftig onderwerp dat we erover bleven praten. Het liet ons niet los.
‘Hier moet je over schrijven, Chan,’ zei Priscilla op een gegeven moment en ze kwam meteen met een ruwe outline van een verhaal. Het einde had ze ook al in gedachten, en dat was wat me meteen overtuigde. Dat boek moest geschreven worden, vond ik. Maar ik vond ook meteen heel erg dat het geen “Chantal van Gastel” was.
‘Waarom doe jij het niet?’ vroeg ik.
‘Ik ben geen schrijver,’ antwoordde zij.
‘Wie zegt dat?’ vroeg ik. Ze had immers net een heel boek bedacht.
Zo ging het een paar maanden heen en weer, dus ik zal je niet met de hele besluitvorming vermoeien. Maar het einde van het liedje was dat we het boek samen gingen schrijven. We hadden inmiddels alle personages en de hele verhaallijn uitgedacht en ik was steeds enthousiaster geworden. Ik begon in te kleuren wat Priscilla allemaal verzonnen had. Ik gaf er mijn draai aan. Zij gooide er weer een twist tegenaan. En voor we het wisten waren we lekker aan het werk. Het was inmiddels ook echt een project van ons samen geworden. We schreven ieder afzonderlijk passages en legden die weer bij elkaar. Maar wat schreven we nou precies?
Absoluut geen feelgood, dat is zeker. Dit verhaal is zoveel duisterder, dat we heel goed aan de lezer duidelijk willen maken dat dit geen “Ik-sloeg-het-boek-met-een-grote-glimlach-dicht”-ervaring zou worden. Maar het is wél een liefdesverhaal. Het gaat juist heel erg over liefde. Maar niet alleen over de fijne, romantische kant ervan. Wel over wat je doet als je leven een wending neemt die je niet kon zien aankomen. Blijf je dan samen sterk? Ga je er samen doorheen? Dwars door de hel, zoals Oscar het in het boek verwoordt. Of raak je elkaar kwijt?
Een duister liefdesverhaal, dus. Met spannende elementen. Sommigen noemen het een thriller, anderen vinden het meer een psychologische roman. Ja, het heeft spanning en dreiging. Maar we schrijven niet over een doorgewinterde psychopaat. De twaalfjarige slechterik in dit verhaal is echter wel hard op weg er één te worden. Hij heeft twee ouders die erg hun best doen, maar hem niet meer weten te bereiken. En daarna elkaar ook niet meer. Dan staat Valerie er alleen voor. Wat doet ze dan? Kan ze het allemaal wel aan in haar eentje?
Zonder jou is een psychologisch complex verhaal, met veel nuances en schemergebieden. Hoe slecht kan iemand zijn als hij nog maar een kind is? En hoever kun je gaan om de mensen om hem heen te beschermen? En hem tegen zichzelf?
Dingen die je gaat herkennen van mijn eerdere werk?
– personage gedreven verhaal, de onderlinge relaties staan centraal en de karakters worden uitgediept;
– vlot lezend, meeslepend, makkelijk om in te duiken en in één ruk uit te lezen (een echte goodread dus);
– een liefdesverhaal (maar let op: wel met een zwart randje).
